သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ စိမ္းလန္း စိုျပည္ဖ္ို႔ သစ္ပင္ စိုက္ၾကစို႔

ႏွစ္စဥ္ ဇြန္ ၂၇ ရက္ေန႔ ကို ကမၻာ့ ကုလသမဂၢ စားနပ္ရိကၡာႏွင့္ စိုက္ပ်ဳိး ေရးအဖြဲ႕ႀကီး (FAO) က ''ကမၻာ့သစ္ပင္ စိုက္ပ်ဳိးေရးေန႔'' အျဖစ္ သတ္မွတ္၍ ကမၻာႏွင့္ အဝန္း သစ္ပင္ စိုက္ပ်ဳိးေရး ကို ေဆာင္ရြက္ ခဲ့ၾကသည္။

 သစ္ေတာ သစ္ပင္မ်ားသည္လူသားမ်ားကို နည္းလမ္း မ်ဳိးစံုျဖင့္ အက်ဳိးျပဳလ်က္ ရွိရာ လူသားတို႔အတြက္ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းမႈမ်ားဖန္တီးေပးျခင္း၊မ်ဳိးစိတ္မ်ားစြာတို႔အတြက္ခိုလံႈမႈ ေပးျခင္းႏွင့္ ေလေကာင္း ေလသန္႔မ်ား ရရွိေစျခင္း တို႔မွာ သိသာ ထင္ရွားေသာ သာဓက မ်ားပင္ ျဖစ္သည္။

 အထူးသျဖင့္ တိုးပြား လ်က္ရွိေသာ ကမၻာ့ လူဦးေရ အတြက္ သစ္ေတာမ်ားကို ကမၻာေျမ၏ အဆုတ္ဟု တင္စားၾကသည္။ အေၾကာင္းမွာ ကမၻာ့ ဖန္လံုအိမ္ ဓာတ္ေငြ႕ ထုတ္လႊတ္မႈ၏ ၂ဝ ရာခိုင္ႏႈန္း ခန္႔ကို စနစ္တက် ထိန္းသိမ္း ထားသည့္ သစ္ေတာမ်ားက စုပ္ယူ ႏုိင္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ကမၻာေျမသည္ လူသား အားလံုးႏွင့္ သတၱေလာက တစ္ခုလံုး၏ ေနအိမ္ဟု ပညာရွင္တို႔က ဆိုစမွတ္ ျပဳဳ ၾကသည္။ 

ကမၻာ ေျမေပၚမွာ ေမြးဖြားသည္။ ကမၻာက ေကြၽးသည္။ ေနစရာ၊ စားစရာ၊ ဝတ္စရာ အရာ မွန္ သမွ်သည္ ကမၻာေျမက ေပးေနသည္။ လူသားမ်ား ထြန္ယက္ စိုက္ပ်ဳိး စားေသာက္၍ ရေအာင္ ေျမေကာင္း ယာေကာင္းမ်ား ကမၻာေျမက ဖန္တီး ေပးထားသည္။ ယင္းကမၻာ ေျမႀကီး အစဥ္ ရွင္သန္ ထြန္းကားၿပီး မညစ္ႏြမ္း မပ်က္စီးေအာင္ လူသားအားလံုး၌ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ ရန္ တာဝန္ရွိသည္။ 

ဤကမၻာေျမႀကီး အတြက္ တစ္ခုတည္းေသာ အားေဆးသည္ သစ္ေတာ သစ္ပင္မ်ားပင္ ျဖစ္သည္။

 ''ဥတုရာ သီေတာကိုမွီ၏'' ဟူေသာ ေဆာင္ပုဒ္အရ ရာသီဥတု ေကာင္းမြန္ျခင္းသည္ သစ္ေတာသစ္ပင္မ်ား အေပၚတြင္ တည္မွီလ်က္ ရွိသည္။ သစ္ေတာ သစ္ပင္မ်ား စိမ္းလန္းစိုျပည္ ေနပါမွ မိုးရြာသြန္း ႏုိင္၏။ မိုးရြာသြန္းမွလည္း အပင္၊ တိရစၧာန္ႏွင့္ ဇီဝ မ်ဳိးစံုတို႔ ရွင္သန္ ျဖစ္ထြန္း ၾကသျဖင့္ ဤကမၻာ ေျမႀကီးသည္လည္း ေဂဟစနစ္ မပ်က္ ယြင္းဘဲ ဆက္လက္တည္ၿမဲ ႏုိင္ေပလိမ့္မည္။ထို႔အျပင္ သစ္ေတာမ်ားသည္ သန္႔ရွင္းေသာ ေရ မ်ား ေရရွည္ တည္တ့ံရန္ ႏွင့္ အရည္အေသြး ေကာင္းမြန္ေစရန္ ထိန္းသိမ္း ေပးလ်က္ရွိသည္။ 

 အထူးသျဖင့္ ကမၻာ့ ေရသန္႔မ်ား၏ သံုးပံု ႏွစ္ပံုသည္ ပင္လွ်င္ သစ္ေတာ သစ္ပင္မ်ား ဖံုးလႊမ္း ထားေသာ ေရေဝ ေရလဲမ်ားမွ ရရွိေနျခင္း ျဖစ္သည္။ 

ကမၻာ့ ကုလသမဂၢ စားနပ္ ရိကၡာႏွင့္ စိုက္ပ်ဳိးေရး အဖြဲ႕ႀကီး၏ ေဆာင္ပုဒ္တစ္ခု ျဖစ္ေသာ ''သက္ရွိေလာက ေရပဓာန'' (Water for Life) ဟူသည့္ ေဆာင္ပုဒ္မွာ ထင္ရွားေသာ ေဆာင္ပုဒ္ပင္ ျဖစ္သည္။

 ေရေဝေရလဲေဒသ

 ေရေဝေရလဲ ေဒသ မ်ားသည္ ကမၻာေပၚရွိ ေရအရင္း အျမစ္တို႔၏ အဓိက အေရးပါလွေသာ ေဒသျဖစ္ သည္။

 ေရေဝ ေရလဲေဒသ ဆိုသည္မွာ ေခ်ာင္း သို႔မဟုတ္ ျမစ္တစ္ခု အတြင္းသို႔ ေရစီးဆင္း ေစေသာ ကုန္း ေျမဧရိယာပင္ ျဖစ္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ေရေဝေရလဲ ေဒသသစ္ေတာႀကီးမ်ားရွိေနျခင္းေၾကာင့္ကမၻာ့ႏုိင္ငံအသီးသီးတြင္ ေရႀကီးျခင္း၊ ေျမဆီလႊာ တိုက္စားျခင္းႏွင့္ မုန္တိုင္းက် ေရာက္ျခင္းမွ အကာအကြယ္ ရရွိျခင္း ျဖစ္သည္။ 

အထူးသျဖင့္ကမၻာ့သစ္ေတာႀကီးမ်ားစြာတို႔သည္ဇီဝမ်ဳိးစံုမ်ဳိးကြဲမ်ား ေပါၾကြယ္ဝေသာ ေဒသႀကီးပင္ ျဖစ္သည္။ 

ယင္းသစ္ေတာမ်ား၌ ကုန္းေျမကို အေျချပဳေသာ မ်ဳိးစိတ္တို႔၏ သံုးပံု တစ္ပံုသည္ ရွင္သန္မႈ အတြက္ အမွီျပဳလ်က္ ရွိသည္။ ယေန႔ ကမၻာ ေပၚတြင္ အပင္မ်ား၊ တိရစၧာန္မ်ားႏွင့္ မႈိမ်ား၏ မ်ဳိးစိတ္ေပါင္း ၁ ဒသမ ၇၅ သန္းရွိၿပီး ဇီဝမ်ဳိးစိတ္ သန္း ၁ဝဝ ခန္႔ရွိ၍ အမ်ားစုမွာ အပူပိုင္း သစ္ေတာမ်ား၌ တည္ရွိၾကသည္။

 ေရွးယခင္ ကာလ က ကမၻာ ေျမႀကီး၏ ၆ဝ ရာခိုင္ႏႈန္းကို ဖံုးလႊမ္းထားလ်က္ ရွိရာမွ ယေန႔မ်က္ေမွာက္ ကာလ၌ သစ္ေတာ ဖံုးလႊမ္းမႈ ဧရိယာမွာ ၃ဝ ရာခိုင္ႏႈန္း ေက်ာ္မွ်သာ ရွိေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ကမၻာ့ သစ္ေတာႀကီးမ်ား ဖံုးလႊမ္းမႈမွာ ႏွစ္ ၁ဝဝ အတြင္း ထက္ဝက္ခန္႔ႏွင့္ အၿမဲစိမ္း သစ္ေတာ ဧရိယာ၏ ၉ဝ ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔ ပ်က္စီးခဲ့သည္။ ယင္းမွတ္တမ္း မ်ားအရ ၁၈၅ဝ ျပည့္ႏွစ္ ေနာက္ ပိုင္း ကာလမွစ၍ သစ္ေတာ ပ်က္စီးမႈႏႈန္းမွာ သိသိသာသာ မ်ားျပားလာခဲ့ၿပီး 

အဓိက အေၾကာင္းအခ်က္ အေနျဖင့္ 

ဥေရာပတိုက္ရွိ သစ္ေတာမ်ားမွာအက္ဆစ္မိုးရြာသြန္းမႈ ေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊

ဆိုက္ေဘးရီးယားရွိ သစ္ေတာ မ်ားစြာတို႔မွာ သစ္ထုတ္လုပ္မႈ မ်ား ျပားျခင္း  ေၾကာင့္ လည္းေကာင္း၊

 အပူပိုင္း မိုးသစ္ေတာ သို႔မဟုတ္ မုတ္သံုသစ္ေတာ မ်ားမွာ ယင္းေဒသမ်ား၌ မွီတင္း ေနထိုင္ၾကေသာ လူဦးေရ တိုးပြားမႈ အဆမတန္ မ်ားျပားျခင္း ေၾကာင့္လည္းေကာင္း ပ်က္စီး ျပဳန္းတီးျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ပညာရွင္ တို႔က သံုးသပ္ခဲ့သည္။

 ထို႔အျပင္ ကမၻာ့သစ္ေတာ ႀကီးမ်ားစြာတို႔ကို အျခားေျမမ်ား အျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲ အသံုးျပဳ ၾကျခင္းေၾကာင့္ ၁၈ ရာစုႏွစ္မွ ၂ဝ ရာစုႏွစ္အတြင္း ကမၻာ့သစ္ေတာ ဧရိယာ ဟက္တာေပါင္း ၂ ဒသမ ၃၄ ဘီလီယံ ေလ်ာ့နည္းခဲ့သည္။ 

အထူးသျဖင့္ ၁၉၉ဝ ျပည့္ႏွစ္မွ ၂ဝဝဝ ျပည့္ႏွစ္အတြင္း ႏွစ္စဥ္ သစ္ေတာဧရိယာ ဟက္တာ ၉ ဒသမ ၄ သန္းခန္႔ ဆံုး႐ံႈး သြားခဲ့သည္။ သစ္ေတာ ျပဳန္းတီး လာမႈကို ၁၉၇၅ ခုႏွစ္မွ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္အတြင္း ၂ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္မွ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္ အတြင္း ၇ ရာခိုင္ႏႈန္းႏွင့္ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္မွ ၂ဝဝ၆ ခုႏွစ္အတြင္း ၃ ဒသမ ၂ ရာခိုင္ႏႈန္း ရွိေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။ 

သစ္ေတာ ျပဳန္းတီးျခင္း (Deforestation)

သစ္ေတာ ျပဳန္းတီးျခင္း (Deforestation) ဆုိသည္မွာ သစ္ေတာ ဖံုးလႊမ္းရာ ေဒသ (Forested Area) အျဖစ္မွ သစ္ေတာ ကင္းမဲ့ေသာ အျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲ ေရာက္ရွိ သြားျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ 

ယင္းကဲ့သို႔ ျဖစ္ရျခင္းမွာ ေတာမီးေလာင္ျခင္း၊ ေတာင္ယာခုတ္ထြင္ စိုက္ပ်ဳိးျခင္း၊ ထင္းမီးေသြး အလြန္အကြၽံ ဖုတ္ၾကျခင္း၊ အိမ္ေဆာက္ပစၥည္း မ်ဳိးစံုျပဳလုပ္ရန္ သစ္ထုတ္လုပ္မႈ မ်ားျပားျခင္း၊ ေလထုထဲသို႔ အဆိပ္အေတာက္ ပစၥည္းမ်ား ထုတ္လႊတ္ ေနျခင္းမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

သစ္ေတာျပဳန္းတီး ျခင္းေၾကာင့္ ပတ္ဝန္းက်င္ ဆိုင္ရာ ျပႆနာ တစ္ရပ္ ျဖစ္သည့္ ရာသီဥတု ေျပာင္းလဲျခင္း (Climate Change) ႏွင့္ ဖန္လံုအိမ္ အာနိသင္ (Greenhouse Effect) ျဖစ္ေပၚမႈမ်ား အေပၚ အက်ဳိး သက္ေရာက္မႈ ရွိသြားေစသည္။ အထူးသျဖင့္ ေလထု အတြင္းသို႔ ဖန္လံုအိမ္ ဓာတ္ေငြ႕ (Greenhouse Gases) ျဖစ္သည့္ ကာဗြန္ဒိုင္ ေအာက္ဆိုက္ ထုတ္လႊတ္ မႈ၏ ၂ဝ ရာခိုင္ႏႈန္းမွ ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္းသည္ ပင္လွ်င္ သစ္ေတာ ျပဳန္းတီးရျခင္း ေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္။ သစ္ေတာ ျပဳန္းတီးမႈေၾကာင့္ သစ္ေတာ ေဂဟစနစ္မ်ား ပ်က္စီးသြားၿပီး ရာသီဥတု ကိုပါ ေျပာင္းလဲသြား ေစသည္။ 

ထို႔ေနာက္ လူသားတို႔ အသက္ရွင္ ေနထိုင္ေရး အတြက္ ေဂဟ စနစ္ ဝန္ေဆာင္မႈမ်ား (Ecosystem Services) လည္း ထိခိုက္ ပ်က္စီးသြား၍ သားငါး ထုတ္ လုပ္မႈ က်ဆင္းျခင္း၊ စိုက္ပ်ဳိးေရး ဆိုင္ရာ လုပ္ငန္းမ်ား ထိခိုက္ျခင္း၊ ေျမေပၚ ေျမေအာက္ ေရမ်ား ခန္းေျခာက္သြားျခင္း၊ ေၾကာက္စရာ အလြန္ေကာင္းေသာ ဆူနာမီ ငလ်င္ႀကီး၊ နာဂစ္ကဲ့သို ့ မုန္တိုင္းႀကီး၊ ေလဆင္ႏွာေမာင္းႀကီးမ်ား အစရွိသည့္ ေဘးဒုကၡ အသြယ္သြယ္ က်ေရာက္ လာမည္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ေဒသတြင္း ႏုိင္ငံမ်ား အနက္ သစ္ေတာ ဖံုးလႊမ္းမႈ အလြန္ ေကာင္းမြန္ေသာ ႏုိင္ငံျဖစ္ သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ သစ္ေတာ ဖံုးလႊမ္းမႈမွာ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္တြင္ ႏုိင္ငံဧရိယာ၏ ၆ဝ ဒသမ ၈၉ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ ၁၉၉ဝ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ၅၇ ဒသမ ၉၆ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ ၂ဝဝဝ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ၅ဝ ဒသမ ၅၄ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ ၂ဝဝ၅ ခုႏွစ္တြင္ ၄၉ ဒသမ ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ ၂ဝ၁ဝ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ၄၆ ဒသမ ၉၆ ရာခိုင္ႏႈန္းအထိ တျဖည္းျဖည္း ေလ်ာ့နည္း လာခဲ့သည္။

 ျမန္မာ ႏုိင္ငံ၌ အၿမဲစိမ္း သစ္ေတာ (Evergreen Forest) ၄၁ ရာခိုင္ႏႈန္း၊

 ရြက္ျပတ္ ေရာေႏွာေတာ (Mixed Decidutous Forest) ၃၇ ရာခိုင္ႏႈန္း၊

 ေျခာက္ေသြ႕ေတာ (Dry Forest) ၁ဝ ရာခိုင္ ႏႈန္း၊

 ဒီေရေတာ (Mangrove Forest) ၄ ရာခိုင္ႏႈန္း၊

 အင္တိုင္းေတာ (Indain Forest) ၅ ရာ ခိုင္ႏႈန္းႏွင့္

 ပလပ္ေျမ (Fallow Land) ၃ ရာခိုင္ႏႈန္း ရွိေၾကာင္း သိရသည္။ 

ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမန္မာ ႏုိင္ငံသည္ ကမၻာ့ ကုလသမဂၢ သဲကႏၲာရ ျဖစ္ထြန္းမႈ တိုက္ဖ်က္ေရး ကြန္ဗင္းရွင္း (UNCCD) တြင္ ပါဝင္ လက္မွတ္ ေရးထိုးခဲ့ၿပီး ေျခာက္ေသြ႕ေတာ (Dry Forest) မ်ား တည္ရွိေနေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံ အလယ္ပိုင္း ေဒသမ်ား ျဖစ္သည့္ စစ္ကိုင္းတုိင္း ေဒသႀကီး၊ မႏၲေလးတိုင္း ေဒသ ႀကီး၊ မေကြးတိုင္း ေဒသႀကီးတို႔၌ စိမ္းလန္းစိုျပည္ ေရးလုပ္ငန္းမ်ား ေဆာင္ရြက္လ်က္ ရွိသည္။ ယင္းတုိင္း ေဒသႀကီးမ်ားတြင္ သယံဇာတႏွင့္သဘာ၀ပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရး၀န္ၾကီးဌာနက ဦးစီးဌာန တစ္ခု ဖြဲ႕စည္း၍ သစ္ေတာ စိုက္ခင္းမ်ား တည္ေထာင္ေရး၊ သဘာဝ ေတာက်န္မ်ား ထိန္းသိမ္းေရး၊ ထင္းအစား အျခားေလာင္စာ သံုးစြဲေရး၊ ေရရရွိေရး အစရွိေသာ အဓိက လုပ္ငန္းမ်ားကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္လ်က္ ရွိသည္။ 

တစ္ခ်ိန္တည္း မွာပင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ အေနျဖင့္ 

အမ်ဳိးသား သစ္ေတာက႑ ပင္မစီမံကိန္း (National Forestry Master Plan- NFMP) ကို ၂ဝ၁၁-၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္မွ ၂ဝ၃ဝ-၂ဝ၃၁ ခုႏွစ္အထိ ႏွစ္ ၃ဝ ကာလ ေရးဆြဲ ျပ႒ာန္း အေကာင္ အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္လ်က္ ရွိသည္။ 

 ထို႔အျပင္ သစ္ေတာမ်ား ျပန္လည္ ထူေထာင္ျခင္း (Reforestation) ကိုလည္း ထိထိေရာက္ေရာက္ ေဆာင္ရြက္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ မိုးရာသီ အခ်ိန္ကာလသို႔ ေရာက္ရွိတိုင္း ျမန္မာႏုိင္ငံ တစ္ဝန္း ပ်ဳိးပင္မ်ား သိန္းရာႏွင့္ ခ်ီ၍ ျဖန္႔ေဝကာ ျပည္သူလူထု လႈပ္ရွားမႈ အသြင္ျဖင့္ ''ေျမဆီစိုခိုက္ သစ္ပင္စိုက္'' ဟူေသာ ေဆာင္ ပုဒ္ႏွင့္အညီ စိုက္ပ်ဳိးလ်က္ ရွိသည္။ 

ယေန႔ကာလ၌ ကမၻာႏွင့္ အဝန္း ပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရး လုပ္ငန္းသည္ အေရးႀကီး လာသျဖင့္ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ ထိခိုက္ေစမည့္ လုပ္ငန္းမ်ားကို တားဆီးရန္ႏွင့္ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ ေကာင္းမြန္ေစမည့္ လုပ္ငန္းမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ လာၾကသည္။

 ႏွစ္စဥ္ မိုးရာသီ၌ ျမန္မာႏိုင္ငံ တစ္ဝန္း လူထု လႈပ္ရွားမႈ အသြင္ျဖင့္ သစ္ပင္မ်ား စိုက္ပ်ဳိးရာတြင္ အဓိကအားျဖင့္ ႏွစ္ရွည္ပင္ အျဖစ္ ကြၽန္း၊ ပ်ဥ္းကတိုး၊ ပိေတာက္၊ မေဟာ္ဂနီ၊ ကံ့ေကာ္၊ ခေရ၊ ေရတမာ၊ ပုန္းညက္ စသည့္ အပင္မ်ားကို စိုက္ပ်ဳိးလ်က္ ရွိသည္။ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ အလယ္ပိုင္း ပူျပင္း ေျခာက္ေသြ႕ေသာ ေဒသ မ်ား၌ ေရေဝေရလဲ သစ္ေတာ စိုက္ခင္းမ်ား ထူေထာင္ ထားရွိၿပီး၊ မန္က်ည္း၊ တမာ၊ ထေနာင္း၊ ထန္း စေသာ အပင္မ်ား စိုက္ပ်ဳိးျဖစ္ထြန္း ေစ ခဲ့သည္။

 ေက်းလက္ ေဒသေန ျပည္သူမ်ား၏ အေျခခံ သစ္ေတာထြက္ ပစၥည္း လိုအပ္ခ်က္မ်ား ဖူလံုေရး အတြက္ တစ္ရြာ တစ္ဧက၊ တစ္အိမ္ေထာင္ ယူကလစ္ အပင္ ၂ဝ စိုက္ပ်ဳိးလ်က္ ရွိသည္။ ႏွစ္စဥ္ မိုးရာသီ ကာလအတြင္း ႏုိင္ငံ တစ္ဝန္းလံုး သစ္ပင္ မ်ဳိးစံ ုသန္း ၃ဝ ေက်ာ္ စိုက္ပ်ဳိး ႏုိင္ေရးအတြက္ သစ္ပင္ ပ်ဳိးေထာင္မႈ လုပ္ငန္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။

သစ္ပင္ စုိက္ပ်ဳိးျခင္းသည္ ယခု ဘဝတြင္ ေလာကီ ေကာင္းက်ဳိးမ်ား ရရွိသကဲ့သို႔ ေနာင္သားစဥ္ ေျမးဆက္အတြက္ လက္ဆင့္ကမ္း အေမြခံေကာင္းမ်ား ေပးစြမ္းသည့္ လုပ္ငန္း ျဖစ္သည္။ သစ္ပင္ စုိက္ပ်ဳိးျခင္းသည္ က်န္းမာေရးႏွင့္ ညီၫြတ္ျခင္း၊ စိတ္တည္ၿငိမ္ျခင္း စေသာ အက်ဳိး ေက်းဇူးကို ခံစား ရရွိႏုိင္သည္။ 

''သစ္ေတာႏွင့္ သစ္ပင္ ခ်စ္ခင္တဲ့ လူမ်ဳိး၊ သစ္ပင္ကို ႏွစ္စဥ္စိုက္ ေရႊတိုက္ကိုစိုး''ဟူေသာ ေဆာင္ပုဒ္ႏွင့္ အညီ ျပည္သူအားလံုး သစ္ပင္မ်ား တိုးခ်ဲ႕ စိုက္ပ်ဳိးၾကပါက ေရရွည္တြင္ အက်ဳိးမ်ားစြာ ျဖစ္ထြန္းမည္ ျဖစ္သည္။

 ထို႔အျပင္ ''သစ္ပင္စိုက္ပါ တို႔ကမၻာ သာယာလွပ စိမ္းျမျမ'' ဆိုစကားအရ သစ္ပင္ စိုက္ျခင္းသည္ လူတို႔၏ စိတ္ပင္ပန္း မႈကို ေျပေပ်ာက္ လန္းဆန္းေစသည္။ သစ္ေတာ သစ္ပင္သည္ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ေအးျမ သာယာၿပီး စိမ္းလန္း စိုျပည္ ေစသည္။ 

 ထို႔ေၾကာင့္ မ်က္ေမွာက္ ကမၻာတြင္ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးကို အေလးထား ေဆာင္ရြက္ ေနခ်ိန္၌ ျမန္မာႏုိင္ငံ တြင္လည္း မိမိတို႔၏ ေဒသ စိမ္းလန္းစိုျပည္ သာယာေရးအတြက္ သစ္ေတာ သစ္ပင္မ်ားကို တိုးခ်ဲ႕ စိုက္ပ်ဳိးျခင္းျဖင့္ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ ၾကပါစို႔ဟု တိုက္တြန္း ေရးသားလိုက္ ရပါသည္။

Source : ျမ၀တီ

Share on Google Plus

About Ko Aung

This is a short description in the author block about the author. You edit it by entering text in the "Biographical Info" field in the user admin panel.